Nie istnieją żadne sztywne reguły, co do wieku pacjentek, poddających się tego typu zabiegom. Należy jednak zaznaczyć, że operowanie osób niepełnoletnich (ze względów formalno-prawnych oraz z uwagi na niedojrzałość emocjonalną i nieukończony rozwój piersi) jak również w zaawansowanym wieku (z uwagi na dużo gorsze właściwości elastyczne skóry oraz zmiany zwyrodnieniowe dotyczące gruczołów piersiowych) może być związane z większym ryzykiem powikłań.
Odpowiedzi na to pytanie dostarczyć może tylko konsultacja ze specjalistą, który uwzględniając wiek, stan skóry, warunki anatomiczne, wielkość piersi, stan zdrowia jak również dyskutując szczegółowo oczekiwania pacjentki pomoże w dokonaniu właściwego wyboru. Należy podkreślić, że pomimo istnienia wskazań lekarskich do wykonywania tego zabiegów, decyzję o operacji powinna podjąć sama pacjentka, mając świadomość, iż opinia lekarza ma jedynie charakter pomocniczy w dokonaniu ostatecznego wyboru.
Pacjentka decydująca się na operację powinna też zdawać sobie sprawę, że niemożliwe jest jej wykonanie w taki sposób by osiągnąć dowolnie mały rozmiar piersi czy też ich idealną symetrię. Poza doborem metody operacji i umiejętnościami chirurga to wygląd i wielkość piersi przed operacją decyduje w znacznym stopniu o ich wyglądzie po operacji.
Najlepsze wyniki uzyskuje się u nieotyłych pacjentek przed 40 rokiem życia z piersiami bez znacznych zmian mastopatycznych.
Istnieje wiele metod operacyjnych różniących się między sobą elementami technicznymi, których omawianie w tym miejscu nie jest celowe. Dla pacjentek najistotniejsza różnica jaka z nich wynika dotyczy kształtu i rozległości blizn. Najczęściej stosowane metody to: zmniejszenie piersi z cięcia pionowego (pozostawiające bliznę wokół otoczki i pionową pomiędzy otoczką a fałdem podsutkowym), zmniejsenie piersi pozostawiające bliznę w kształcie odwróconej litery L (wokół otoczki, pionową i w bocznej części fałdu podsutkowego) oraz zmniejszenie piersi pozostawiająca bliznę w kształcie odwróconej litery T (wokół otoczki, pionową i poprzeczną w fałdzie podsutkowym. Rys. 1 przedstawia kształt i rozległość blizn po omawianych operacjach.
Istnieje ponadto możliwość zmniejszenia piersi za pomocą odessania tkanki tłuszczowej (liposuction). Dotyczy to pacjentek, których piersi składają się w dużej części z tkanki tłuszczowej, a nie tylko samego gruczołu. Efekty kosmetyczne zmniejszania piersi metodą liposuction są najczęściej niezadowalające z powodu nadmiaru skóry pozostającego w wyniku jej niedostatecznego obkurczania się. W związku z tym liposuction bywa na ogół stosowane jako uzupełnienie tradycyjnych metod, dla poprawy zarysu piersi, w miejscach gdzie resekcja tkanek nie jest możliwa np. z boku klatki piersiowej pod pachami i przy mostku.
Dobór rodzaju operacji jest zawsze indywidualny i uwarunkowany takimi czynnikami jak: wielkość i stopień obwisłości piersi, doświadczenie chirurga, preferencje pacjentki, warunki anatomiczne, stan gruczołów piersiowych, wielkość otoczki i inne. Szczegółowe omówienie zasygnalizowanych powyżej kwestii jest tu nie możliwe ze względu na ich indywidualny charakter i powinno mieć miejsce na konsultacji przedoperacyjnej.
Istnieje również grupa pacjentek, które nie są dobrymi kandydatkami do tego rodzaju operacji. Są to zwłaszcza pacjentki ze znacznymi zmianami mastopatycznymi, pacjentki otyłe oraz cierpiące na choroby przewlekłe (np. cukrzyca, nadciśnienie itd.)
Ponieważ w wielu przypadkach redukcja piersi może uniemożliwić karmienie piersią, zabieg ten nie jest zalecany u pacjentek planujących macierzyństwo. Mimo to, niekiedy ze względów psychologicznych operuje się młode dziewczęta lub kobiety pragnące w przyszłości mieć potomstwo.
Poza rutynowymi badaniami laboratoryjnymi konieczne jest również wykonanie badania ultrasonograficznego (USG) lub mammografii piersi.
Ponieważ zabieg odbywa się w znieczuleniu ogólnym należy pozostać na czczo na 6 godzin przed rozpoczęciem operacji.
Pacjentki palące papierosy w związku z negatywnym wpływem palenia na gojenie się ran będą proszone o zaprzestanie palenia na dwa tygodnie przed i po operacji. Muszą się one też liczyć z tym, że niektórzy chirurdzy dla dobra pacjentki mogą odstąpić od wykonania operacji u aktywnych palaczek nie będących w stanie spełnić tego wymogu.
Tuż przed zabiegiem zostanie założona do żyły kaniula służąca do podawania leków oraz naniesione zostaną na skórę klatki piersiowej oznaczenia ułatwiające precyzyjne wykonanie operacji. Zrobiony zostanie również komplet zdjęć piersi.
Przebieg operacji poza lokalizacją cięć na skórze jest dość podobny niezależnie od wybranej metody. Na ogół skóra na piersiach przecinana jest wokół otoczki i poniżej tworząc wykrój w kształcie kotwicy, lub w przypadku plastyki z cięcia pionowego - dziurki od klucza (rys. 2). Umożliwia to przesunięcie brodawki wraz z otoczką w nowe, wyższe położenie. Nadmiar skóry i gruczołu wokół otoczki oraz z boków i dołu piersi jest usuwany (zakreskowane obszary na rys. 2a).
W następnym etapie gruczoł i skóra z boków wykroju ściągana jest do środka i zszywana w taki sposób by uzyskać nowe, wyższe położenie otoczki i odtworzyć naturalną krzywiznę piersi (rys. 2b i 2c).
Warto zaznaczyć, że po zmniejszeniu piersi z cięcia pionowego celem skrócenia blizny, skóra wzdłuż linii szwów jest marszczona (plisowana), co powoduje, że bezpośrednio po operacji pierś nie ma jeszcze ostatecznego wyglądu (rys. 3). Rozprostowanie drobnych zmarszczek i pojawienie się ostatecznego kształt gruczołu dokonuje się w ciągu kilku tygodni po operacji (rys. 3a)
W większości przypadków pod skórą pozostawiane są, na jedną dobę, dreny odprowadzające niewielkie ilości krwi i wydzieliny. Operację kończy założenie lekko uciskającego opatrunku.
Bezpośrednio po zabiegu i w ciągu 2-3 kolejnych dni występują niewielkie dolegliwości bólowe, kontrolowane, za pomocą przepisanych przez lekarza doustnych leków przeciwbólowych.
Dolegliwości te mogą się nasilać przy czynnościach aktywnie angażujących mięśnie piersiowe (unoszenie rąk do góry, dźwiganie ciężkich przedmiotów, itp.).
Znaczne zasinienia i obrzęki należą do rzadkości w związku z czym ich wystąpienie powinno być sygnałem do skontaktowania się z chirurgiem. Podobnie niepokojąca jest podwyższona powyżej 38℃ temperatura ciała oraz dolegliwości bólowe nie dające się opanować przepisanymi lekami przeciwbólowymi.
Po operacji zakładany jest specjalny stanik, który należy nosić dzień i noc aż do zdjęcia szwów mającego zazwyczaj miejsce 7-10 dni po operacji. Stanik należy również nosić przez większą część dnia i nocy aż do pełnego zagojenia wszystkich tkanek, co następuje w ciągu kilku następnych tygodni.
Do pełnej aktywności życiowej pacjentki wracają zazwyczaj po upływie 7-14 dni po zabiegu, do ćwiczeń fizycznych angażujących kończyny górne po upływie 3-4 tygodni.
Blizny po operacji mogą nie mogą być opalane przez okres co najmniej 6 miesięcy.
U niektórych pacjentek może dojść po operacji do przejściowych zaburzeń czucia w obrębie brodawek i otoczek. Objaw ten ustępuje w ciągu kilku, kilkunastu miesięcy po zabiegu.
Jak już wspomniano ostateczny kształt piersi nie jest na ogół widoczny od razu po operacji, a dopiero po 4-6 tygodniach. Dotyczy to zwłaszcza zmniejszenia piersi z cięcia pionowego.
Powikłania po operacjach estetycznych należą do rzadkości. Są to : krwiak, infekcja, opóźnione gojenie lub nawet w wyjątkowych przypadkach martwica otoczek, powstanie przerośniętych blizn lub bliznowców oraz trwałe zaburzenia czucia na otoczkach. W niektórych przypadkach może zajść potrzeba wycięcia nie do końca rozprostowanych plis pod piersią. Szczegółowe omówienie wymienionych powikłań oraz sposobów ich leczenia powinno mieć miejsce podczas konsultacji przedoperacyjnej, która jest najwłaściwszą okazją do wyjaśnienia wszelkich wątpliwości.
- Zmniejszenie piersi, poza korzystnym wpływem na dolegliwości bólowe ze strony kręgosłupa piersiowego, ma również pewne znaczenie profilaktyczne w odniesieniu do nowotworów piersi. Usunięcie dużej części gruczołu zmniejsza ryzyko wystąpienia raka piersi w przyszłości.
- Zmniejszenie piersi jest piątą, co do częstości wykonywania na świecie, operacją estetyczną. Rocznie w samych Stanach Zjednoczonych przeprowadza się ok. 170 000 takich operacji.
- Cyrulik Hans Schaller w 1560 roku dokonał amputacji olbrzymich piersi u pokojówki, która nie była w stanie dłużej dźwigać ich ciężaru ani na stojąco ani na siedząco. Jest to pierwsza oficjalnie uznanaoperacja zmniejszenia piersi z przyczyn przynajmniej w części estetycznych, a nie wyłącznie zdrowotnych. Dopiero znacznie później słynny niemiecki chirurg Diffenbach (1792-1847) jako pierwszy doszedł do wniosku, że w przypadkach przerostu wystarczającym rozwiązaniem jest zmniejszenie piersi, a nie ich całkowite usunięcie.
- Pierwszym chirurgiem, który opracowal metodę zmiejszenia piersi służącą wyłącznie celom estetycznym był francuz Pousson (1897). Co ciekawe, cięcie (a więc i finalna blizna), z którego dokonywał on zmniejszenia gruczołu miało poprzeczny przebieg i znajdowało się powyżej otoczki, paradoksalnie w najbardziej widocznym miejscu.
- Dopiero po roku 1960 dzięki takim chirurgom jak Schwarcman, Lexter, Strombeck i Pitangu'y zmniejszenie piersi stało się operacją bezpieczną i dającą w pełni przewidywalne wyniki.