Wciągnięcie brodawek jest spowodowane istnieniem zbyt krótkich przewodów mlecznych (tj. kanalików wyprowadzających wydzielinę gruczołów mlecznych). Skróceniu przewodów towarzyszy ponadto zwłóknienie otaczających je tkanek w obrębie brodawki i pod nią. Obydwa wymienione czynniki prowadzą do tego, że brodawka ma niewłaściwą projekcję tj. w niewystarczającym stopniu wystaje ponad otoczkę lub jest wręcz wciągnięta pod jej powierzchnię. Ocenia się, że opisany defekt występuje po jednej lub obu stronach u 2 do 10% kobiet. W znakomitej większości przypadków wciągnięte brodawki są wynikiem wady rozwojowej przewodów wyprowadzających, mogą być jednak również spowodowane przez stany zapalne w piersiach oraz choroby gruczołów piersiowych np. przerost piersi czy niektóre postaci nowotworów piersi. Niekiedy wciągnięcie brodawek może być następstwem operacji piersi (zmniejszenia lub rzadziej podniesienia).
Operacja polega na uwolnieniu przewodów wyprowadzających w obrębie brodawki ze zwłókniałych tkanek, ich wydłużeniu lub jeżeli to nie możliwe przecięciu oraz odtworzeniu wypukłości brodawki i zabezpieczeniu jej przed ponownym wciągnięciem.
Wynik zabiegu jest trwały.
Nie istnieją żadne sztywne reguły, co do wieku pacjentek poddających się tego typu zabiegom. Należy podkreślić, że operowanie osób niepełnoletnich (ze względów formalno-prawnych oraz z uwagi na niedojrzałość emocjonalną i nieukończony rozwój gruczołów piersiowych) jak również w zaawansowanym wieku (z uwagi na zmiany mastopatyczne) może rodzić szereg dodatkowych problemów.
Brak właściwej projekcji brodawek stanowi problem natury nie tylko estetycznej ale i funkcjonalnej. Wciągnięcie brodawek utrudnia higienę tego miejsca, co niejednokrotnie prowadzi do podrażnień i stanów zapalnych. Ponadto wciągnięte brodawki utrudniają lub nawet uniemożliwiają karmienie piersią. Mimo powyższych uwag należy pamiętać, że podobnie jak przy wielu innych zabiegach estetycznych nie ma konieczności wykonania tej operacji. Decyzję o jej wykonaniu powinna podjąć zatem sama pacjentka mając świadomość, iż opinia lekarza ma jedynie charakter pomocniczy w dokonaniu ostatecznego wyboru.
Pacjentka decydująca się na operację powinna zdawać sobie sprawę, że nie możliwe jest zazwyczaj osiągnięcie idealnego kształtu i projekcji brodawek ani też ich idealnej symetrii. Poza doborem rodzaju operacji i umiejętnościami chirurga to stopień wciągnięcia brodawek i zwłóknienia tkanek pod nimi decyduje w znacznym stopniu o końcowym efekcie.
Najlepsze wyniki uzyskuje się u pacjentek bez dużego zwłóknienia z piersiami bez znacznych zmian mastopatycznych.
Istnieje wiele metod operacyjnych różniących się między sobą elementami technicznymi, których omawianie w tym miejscu nie jest celowe tym bardziej, że niezależnie od przyjętej metody blizny są zawsze ograniczone do obszaru otoczki i mało widoczne.
Dobór rodzaju operacji jest zawsze indywidualny i uwarunkowany takimi czynnikami jak: stopień wciągnięcia brodawek, zaawansowanie procesu zwłóknienia tkanek pod brodawkami, wielkość otoczek, doświadczenie chirurga, preferencje pacjentki, stan gruczołów piersiowych, planowane macierzyństwo i inne. Szczegółowe omówienie zasygnalizowanych powyżej kwestii jest nie możliwe ze względu na ich indywidualny charakter i powinno mieć miejsce na konsultacji przedoperacyjnej.
Istnieje również grupa pacjentek, które nie są zbyt dobrymi kandydatkami do tego rodzaju operacji. Są to zwłaszcza pacjentki ze znacznymi zmianami mastopatycznymmi, pacjentki z bardzo dużymi piersiami oraz pacjentki po przebytych licznych nieudanych korekcjach w przeszłości. Pacjentki planujące w przyszłości macierzyństwo powinny zdawać sobie sprawę z tego, że nie zawsze możliwe jest wykonanie operacji w taki sposób by nie przeciąć przynajmniej części przewodów mlecznych (kanalików wyprowadzających). Dotyczy to zwłaszcza bardzo wciągniętych brodawek z zaawansowanym zwółknieniem. W związku z powyższym w części przypadków może się zdarzyć, że karmienie piersią po operacji nie będzie możliwe.
Poza rutynowymi badaniami laboratoryjnymi konieczne może się okazać w niektórych przypadkach wykonanie badania ultrasonograficznego (USG) lub mammografii piersi. Prawie zawsze zabieg odbywa się w znieczuleniu miejscowym w związku z czym pacjentka nie musi być na czczo.
Tuż przed zabiegiem naniesione zostaną na skórę otoczek oznaczenia, ułatwiające precyzyjne wykonanie operacji. Zrobiony zostanie również komplet zdjęć piersi.
Przebieg operacji jak już wspomniano zależy od stopnia wciągnięcia brodawki i zwłóknienia tkanek otaczających przewody wyprowadzające. W mniej zaawansowanych przypadkach po wyciągnięciu brodawki, poprzez niewielkie nacięcie w obrębie otoczki tuż u podstawy brodawki zakłada się specjalny okrężny szew z niewchłanialnego materiału. Szew ten wypycha brodawkę ponad poziom otoczki oraz zapobiega jej ponownemu zapadnięciu. Niekiedy przed założeniem szwu konieczne jest usunięcie zwłókniałych tkanek i mechaniczne rozciągnięcie przewodów wyprowadzających (kanalików mlecznych brodawki). Kilkumilimetrowa blizna będąca efektem takiego zabiegu jest na ogół bardzo dobrze ukryta w nierównej fakturze brodawki.
W bardziej zaawansowanych przypadkach jeżeli usunięcie zwłókniałych tkanek otaczających kanaliki wyprowadzające oraz próba ich rozciągnięcia nie pozwala na uzyskanie właściwego wystawania brodawki zachodzi konieczność przecięcia kanalików mlecznych. Ponadto w sytuacji takiej celem uzyskania właściwej wypukłości brodawki podpiera się ją, za pomocą naszytych na siebie dachówkowato, dwóch trójkątnych płatów pochodzących z bocznych części otoczki. Omówione powyżej etapy operacji ilustruje rys. 1a.
Blizna będąca wynikiem tej metody operacyjnej zlokalizowana jest poprzeczne w obrębie otoczki wzdłuż całej jej średnicy rys. 1b. Operację kończy założenie odpowiedniego opatrunku w kształcie obwarzanka. W ostatnich latach opisano również ciekawą metodę korekcji wciągniętych brodawek za pomocą piercingu (kolczykowania) brodawek. W metodzie tej po wyciągnięciu brodawki nad poziom otoczki przebija się ją u podstawy odpowiedniego kształtu kolczykiem. Kolczyk ten jest nastepnie utrzymywany przez okres co najmniej 3 miesięcy.
Bezpośrednio po zabiegu i w ciągu 2-3 kolejnych dni występują niewielkie dolegliwości bólowe kontrolowane za pomocą przepisanych przez lekarza, doustnych leków przeciwbólowych.
Znaczne zasinienia i obrzęki należą do wyjątkowych rzadkości w związku z czym ich wystąpienie powinno być sygnałem do skontaktowania się z chirurgiem. Podobnie niepokojąca jest podwyższona powyżej 38 stopni Celsjusza temperatura ciała oraz dolegliwości bólowe nie dające się opanować przepisanymi lekami.
Ze względu na niewielką rozległość korekcja wciągniętych brodawek nie ogranicza normalnej aktywności życiowej i nie wymaga specjalnej rekonwalescencji. Zdjęcie szwów następuje zazwyczaj po 7-10 dniach od operacji. Do pełnej aktywności fizycznej i seksualnej pacjentki wracają w ciągu kilku następnych dni. Blizny po operacji mogą być opalane dopiero po upływie kilku miesięcy.
U niektórych pacjentek może dojść po operacji do przejściowych zaburzeń czucia w obrębie brodawek i otoczek. Objaw ten ustępuje w ciągu kilku tygodni po zabiegu.
Powikłania po tego typu zabiegach należą do rzadkości. Są to : krwiak, infekcja, opóźnione gojenie, powstanie przerośniętych blizn lub bliznowców oraz trwałe zaburzenia czucia na otoczkach. U pacjentek, u których konieczne było przecięcie części lub wszystkich przewodów wyprowadzających (kanalików mlecznych) mogą występować trudności w karmieniu piersią lub nawet może być ono w ogóle nie możliwe. Szczegółowe omówienie wymienionych powikłań oraz sposobów ich leczenia powinno mieć miejsce podczas konsultacji przedoperacyjnej, która jest najwłaściwszą okazją do wyjaśnienia wszelkich wątpliwości.