Wyciągnięcie brodawek jest na ogół spowodowane karmieniem dziecka piersią. Długotrwałe ssanie brodawek przez niemowlę u dużej części pacjentek prowadzi do przerostu brodawek (powiększenia średnicy) i ich znacznego wydłużenia. W pewnej części przypadków przerost brodawek i ich wydłużenie może być też wynikiem zmian hormonalnych lub podobnie jak wielkość piersi - wariantem anatomicznym zależnym od czynników genetycznych. Niekiedy defektowi temu towarzyszy również powiększenie średnicy otoczek. Dotyczy to zwłaszcza pacjentek obdarzonych dużymi piersiami. Podobnie jak wydłużenie brodawek, powiększenie otoczek może być wrodzone lub też być następstwem laktacji i karmienia piersią.
Operacja w zależności od potrzeby polega na skróceniu (zmniejszeniu) brodawek ewentualnie zmniejszeniu ich średnicy lub/i zmniejszeniu średnicy otoczek.
Wynik zabiegu jest trwały, trzeba jednak zdawać sobie sprawę, że kolejne ciąże i okresy karmienia piersią oraz zmiany wielkości piersi pod wpływem wahań hormonalnych lub znacznego przyrostu wagi ciała mogą w mniejszym lub większym stopniu zniweczyć efekt operacji.
Nie istnieją żadne sztywne reguły, co do wieku pacjentek poddających się tego typu zabiegom. Operowanie osób niepełnoletnich (ze względów formalno-prawnych oraz z uwagi na niedojrzałość emocjonalną i nieukończony rozwój gruczołów piersiowych) jak również w zaawansowanym wieku (z uwagi na zmiany mastopatyczne) może rodzić dodatkowe problemy.
Poza rutynowymi badaniami laboratoryjnymi konieczne może się okazać w niektórych przypadkach wykonanie badania ultrasonograficznego (USG) lub mammografii piersi.
Prawie zawsze zabieg odbywa się w znieczuleniu miejscowym w związku z czym pacjentka nie musi być na czczo.
Tuż przed zabiegiem naniesione zostaną na skórę otoczek oznaczenia, ułatwiające precyzyjne wykonanie operacji. Zrobiony zostanie również komplet zdjęć piersi.
Najmniej inwazyjna metoda zmniejszenia (skrócenia) wyciągniętych brodawek polega na usunięciu obrączkowatego (pierścieniowatego) fragmentu skóry brodawek u ich podstawy bez naruszania ciągłości kanalików wyprowadzających (przewodów mlecznych). Pierwsze nacięcie skóry brodawek wykonuje się okrężnie w miejscu ich połączenia z otoczką, a drugie kilka milimetrów powyżej na skórze samej brodawki (rys. 1a). Następnie usuwa się skórę pomiędzy nacięciami. Od szerokości usuniętego fragmentu skóry zależy o ile skrócona zostanie brodawka. Zabieg kończy założenie szwów zbliżających brzegi rany i powodujących wepchnięcie pozbawionego skóry fragmentu brodawki pod poziom otoczki (rys. 1b). Sposobem tym można skrócić wyciągniętą brodawkę do żądanej długości, nie pozwala on jednak na zmniejszenie średnicy brodawki. Jeżeli celem operacji ma być również zmniejszenie średnicy brodawki konieczne jest ponadto wycięcie klinowatego fragmentu brodawki (na podobieństwo wykrojenia kawałka tortu) tak jak przedstawia to rys 1c.
Bezpośrednio po zabiegu i w ciągu 2-3 kolejnych dni występują niewielkie dolegliwości bólowe kontrolowane za pomocą przepisanych przez lekarza, doustnych leków przeciwbólowych.
Znaczne zasinienia i obrzęki należą do wyjątkowych rzadkości w związku z czym ich wystąpienie powinno być sygnałem do skontaktowania się z chirurgiem. Podobnie niepokojąca jest podwyższona powyżej 38 stopni Celsjusza temperatura ciała oraz dolegliwości bólowe nie dające się opanować przepisanymi lekami.
Ze względu na stosunkowo niewielką rozległość zmniejszenie wyciągniętych brodawek i otoczek nie ogranicza normalnej aktywności życiowej i nie wymaga specjalnej rekonwalescencji. Zdjęcie szwów następuje zazwyczaj po 7-10 dniach od operacji. Do pełnej aktywności fizycznej i seksualnej pacjentki wracają w ciągu kilku - kilkunastu następnych dni. Blizny po operacji mogą być opalane dopiero po upływie kilku miesięcy.
U niektórych pacjentek może dojść po operacji do przejściowych zaburzeń czucia w obrębie brodawek i otoczek. Objaw ten ustępuje w ciągu kilku tygodni po zabiegu.
Powikłania po tego typu zabiegach są rzadkie Są to: krwiak, infekcja, opóźnione gojenie, powstanie przerośniętych blizn lub bliznowców oraz trwałe zaburzenia czucia na otoczkach. Szczegółowe omówienie wymienionych powikłań oraz sposobów ich leczenia powinno mieć miejsce podczas konsultacji przedoperacyjne, która jest najwłaściwszą okazją do wyjaśnienia wszelkich wątpliwości.