Nie ma najlepszego wieku, w którym można się poddać liftingowi twarzy, bowiem nie istnieją żadne obiektywne wskazania medyczne do tego typu operacji. Decyzja należy do pacjentki i jest uwarunkowana tym, czy obecny jej wygląd na tyle jej przeszkadza by zdecydować się na operację i związane z nią ryzyko. Niektórzy chirurdzy plastyczni uważają że najlepszym okresem dla wykonania faceliftingu tego typu zabiegu jest koniec 4 lub początek 5 dekady życia ze względu na to, że skóra jest wówczas jeszcze na tyle elastyczna by pozwolić na osiągnięcie optymalnego rezultatu. Takie rozumowanie jest jednak uproszczeniem. O właściwościach skóry nie decyduje bowiem wiek metrykalny, ale biologiczny. Skóra jednych osób starzeje się szybciej innych wolniej. Ponadto wygląd wielu pięćdziesięcioletnich osób nie pozostawia nic do życzenia i poprawianie go na siłę tylko dla tego, że przekroczyło się jakąś magiczną granicę nie jest z pewnością szczytem rozsądku.
W tradycyjnym liftingu, podciągnięciu (napięciu) podlega tylko skóra. Nowsze metody operacyjne opierają się na założeniu, że proces starzenia dotyczy nie tylko skóry, ale i głębiej leżących tkanek - tkanki tłuszczowej oraz powięzi powierzchownej i leżących pod nią mięśni. W związku z tym wielu chirurgów wychodzi z założenia, że celowe jest również przemieszczenie ku górze i poprawa napięcia również tych głębiej leżących warstw. Uważa się, że dzięki temu można uzyskać lepszy, bardziej naturalny i trwalszy efekt.
Zazwyczaj po upływie 2 tygodni obrzęki i zasinienia ustępują w wystarczającym stopniu, by nie stanowiły ograniczenia w życiu zawodowym i towarzyskim. W większości przypadków po upływie 3-4 tygodni nie ma żadnych widocznych śladów operacji, chociaż niewielki, mało widoczny obrzęk policzków może się utrzymywać nawet przez kilka miesięcy. Dotyczy to zwłaszcza bardzie złożonych operacji - tzw. głębokich liftingów (patrz poprzednie pytanie).
Generalnie nie ma takiej potrzeby. Osoby przyjmujące na stałe leki z powodu nadciśnienia lub choroby wieńcowej powinny pamiętać o ich regularnym zażywaniu. Wskazana może też być w takich przypadkach wizyta kontrolna u internisty w okresie poprzedzającym operację. Osoby palące papierosy, w związku z ich negatywnym wpływem na gojenie, powinny bezwzględnie zaprzestać palenia co najmniej 2 tygodnie przed i po operacji.